Tyson and Chrisa
Αγαπητοί αναγνώστες, Θα σας πω μια ιστορία σε όλα αληθινή. Εάν είστε φιλόζωοι μέσα σε γεγονότα που συνέβησαν στη φυλακή της Κύπρου, θα σας κατακλίσει ο θυμός για την συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων που λόγω της ψιλής θέσης που κατείχαν θα μπορούσαν να παρέμβουν και να προστατέψουν τα ανυπεράσπιστα Γατάκια της φυλακής.
Πρόλογος
Μετά από την σύλληψη μου από την Αστυνομία στις 14 Απριλίου 2014, το Κακουργιοδικείο Λεμεσού με καταδίκασε σε 20 χρόνια φυλάκιση για κάτι που δεν έγινε. (δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ στο θέμα της καταδίκης μου από το δικαστήριο.) Μετά από την ανακάλυψη του κινητού τηλεφώνου μου στο δωμάτιο μου στη Πτέρυγα 9 της Φυλακής από τους δεσμοφύλακες, η τότε διευθύντρια του τμήματος Άννα Αριστοτέλους, (μάμμα Άννα σ’ Αγαπώ), με έκλεισε υπό κατηγορία στη πτέρυγα 2Α για 6 μέρες και ακολούθως διέταξε την μεταφορά μου σε ένα χώρο με 2 μεγάλα δωμάτια που τον ονόμασαν πτέρυγα 4Α. Ο σκοπός της ήταν η πλήρης απομόνωση μου σε μια προσπάθεια να με κρατήσει μακριά από κινητά τηλέφωνα έτσι ώστε να μην μπορώ να γράφω στην διαδικτυακή εφημερίδα μου Cyproleaks Online για αυτά που συνέβαιναν στη φυλακή.
Η πτέρυγα 4Α διέθετε αυλή με χώμα σε αντίθεση από τις άλλες πτέρυγες που η αυλή τους ήταν μπετόν. καθώς περιφερόμουν στην αυλή, μια γατούλα με προσέγγισε μιαροην.
την χάιδεψα και συνέχισα την περιήγηση μου γύρο από την αυλή.
Περί τις 11 το μεσημέρι μια φωνή ακούστηκε να λέει ( φαγητό ρε παιδιά..) και η είσοδος της πτέρυγας 4, άνοιξε και κάποια παιδιά μετέφεραν έναν αριθμό take away από άσπρη πολυστερίνη τα φαγητά του μεσημεριού.
Με την άφιξη του φαγητού η γατούλα με προσέγγισε και άρχισε να νιαουρίζει καλώντας με να της δώσω φαγητό. Το φαγητό του μεσημεριού περιείχε κοτόπουλο. Έκοψα ένα κομμάτι, κοίταξα γύρο για κανένα αντικείμενο που θα μπορούσα να το χρησιμοποιήσω σαν πιάτο αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε έτσι το έβαλα σε ένα σημείο της αυλής που ήταν κούγκρινο (μπετόν αρμέ).
Αυτό συνέχισε για αρκετές ημέρες και ξαφνικά η γατούλα εξαφανίστηκε. Την είχα συνηθίσει και με την απουσία της ένιωσα ένα κενό και με έπιασαν οι σκέψεις και ο προβληματισμός για το τι είχε απογίνει. Όμως μετά από λίγες μέρες άκουσα κάποιον κρατούμενο της ‘’πτέρυγας’’ που διέμενα να κάνει ένα σχόλιο για ένα αλλοδαπό κρατούμενων της απέναντι πτέρυγας αρ. 4, να λέει ότι «Ο Τόκας μετέτρεψε ένα μεγάλο τάσμπιν ‘’Dustbin’’ σε σπιτάκι και έβαλε μέσα τα γατάκια που γέννησε η γατούλα. Αυτό με καθησύχασε.
Μετά από δύο μήνες περίπου στεκόμουνα έξω από την ‘’πτέρυγα’’ μου και τι βλέπω, την γατούλα να έρχεται προς εμένα και να την ακολουθούν 6 μικρά γατάκια. Σταμάτησε μέσα στα πόδια μου νιαούρισε στα γατάκια της ωσάν και να τούς έλεγε «αυτός είναι που σας έλεγα!» και τα μικρά τότε άρχισαν με την σειρά τους να μου νιαουρίζουν. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ήμουν απροετοίμαστος δεν είχα κάτι για να τους δώσω. Έτρεξα στο ψυγείο και βρήκα ένα κουτί του γαλάτου που είχε μέσα λίγο γάλα. Παίρνοντας ένα take away πολυστερίνης έβαλα το γάλα μέσα και τα γατάκια άρχισαν να το πίνουν και από εκείνην την ημέρα άλλαξε και η ζωή μου στις φυλακές.
συνεχίζετε